10
EXE RANK
By.BuRkay
Fexe Kullanıcısı
Puanları
0
Çözümler
0
- Katılım
- 29 Haz 2009
- Mesajlar
- 10,428
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 31
- Web sitesi
- www.netbilgini.com
Affedersin hayat! Bilemedim, başka anlattılar seni bana, hep iyi yönlerini söylediler senin. Hep başkaydın benim için.
Önce yürümeyi öğrendim. Sandım ki hep güven içinde aileme doğru yürüyeceğim. Oysa yürümek başka diyarlara da yürümeyi göze almakmış, kayboluşlara yelken açmakmış, bilemedim... Yavaş yavaş çıkardım kelimeleri ağzımdan. İlk önce anne dedim. Konuşmak güzel sanırdım,hep böyle sevgiyle kalacak...Anne kelimesi ile başlayan konuşmam,bir gün birilerinin kalbini kıracak ne bilirdim. Konuşmaya başlamak o çocuk yüreğimle güzel kelimeler sarfetmekti oysa. Meğer konuşmak susmayı öğrenmek demekmiş. Zaman sözlerimin anlamlarını değiştirdi, aldı ***ürdü benden, bir şey diyemedim...
Nasılda senle doluydu içim. Ben seni yürekli bilirdim, kırmassın sanırdım kalbimi. Hep gülümseyecekti yüzüm, ağlamak nedir bilmeyecektim. Oysa sana gözlerimi açtığımda ilk ağlayışımla kalacak sanırdım gözyaşlarım. Meğer sen çok açık sözlüymüşsün, beni ağlatarak karşıladın, sen her şeyi anlattın, ben anlamadım...
Hep gülerek bakacaktım sana,gözlerim sevinçten yaşaracaktı sadece,doya doya yaşayacaktım seni ben,sıkıntı nedir olmayacaktı.Böyle anlatmışlardı bana...Umudum benimle kalacaktı hep,senle çok şey başaracaktık biz.Geceleri güzel dileklerle kapayacaktım gözlerimi.İyiki varsın hayat seni seviyorum diyecektim sana.Sen o şefkat kollarını bana açıp, iyi geceler diyecektin.
O deniz kıyısındaki hani o tam seninle oturduğumuz taşın orası, evet işte oraya hep sevinçlerimi haykırmak için gelecektim sana. Bugün çok mutluyum, iyi ki varsın hayat diye haykıracaktım, kahkahalar atacaktık birlikte. Bilirsin seninle gülmeyi çok severdim. İlk sana anlatacaktım tüm sevinçlerimi, ilk üzüntülerimi paylaştığım gibi...
Olmadı. Yapamadım. Sen bana yanlış anlatıldın. Ben seni hep başka anladım. Sen hep açık sözlü oldun ben aldandım. Sen hep merttin, Gözü kara... Ben seni taşıyamadım.
Affedersin izin istemedim gülerken senden. Oysa bilemedin... Gülmelerim mutluluktan değil, acımı gizlemek içindi...
AFEDERSİN HAYAT! Senle başladım senle bitiremedim. Sana söz vermiştim tutamadım. Senle dolu olacaktı içim hep, oysa sen benden çoktan gittin... Sen canımı acıttın acı nedir bildim...
HAYAT AFEDERSİN! BEN DE SENDEN GİTTİM... SENİ BEKLEYEMEDİM..
Önce yürümeyi öğrendim. Sandım ki hep güven içinde aileme doğru yürüyeceğim. Oysa yürümek başka diyarlara da yürümeyi göze almakmış, kayboluşlara yelken açmakmış, bilemedim... Yavaş yavaş çıkardım kelimeleri ağzımdan. İlk önce anne dedim. Konuşmak güzel sanırdım,hep böyle sevgiyle kalacak...Anne kelimesi ile başlayan konuşmam,bir gün birilerinin kalbini kıracak ne bilirdim. Konuşmaya başlamak o çocuk yüreğimle güzel kelimeler sarfetmekti oysa. Meğer konuşmak susmayı öğrenmek demekmiş. Zaman sözlerimin anlamlarını değiştirdi, aldı ***ürdü benden, bir şey diyemedim...
Nasılda senle doluydu içim. Ben seni yürekli bilirdim, kırmassın sanırdım kalbimi. Hep gülümseyecekti yüzüm, ağlamak nedir bilmeyecektim. Oysa sana gözlerimi açtığımda ilk ağlayışımla kalacak sanırdım gözyaşlarım. Meğer sen çok açık sözlüymüşsün, beni ağlatarak karşıladın, sen her şeyi anlattın, ben anlamadım...
Hep gülerek bakacaktım sana,gözlerim sevinçten yaşaracaktı sadece,doya doya yaşayacaktım seni ben,sıkıntı nedir olmayacaktı.Böyle anlatmışlardı bana...Umudum benimle kalacaktı hep,senle çok şey başaracaktık biz.Geceleri güzel dileklerle kapayacaktım gözlerimi.İyiki varsın hayat seni seviyorum diyecektim sana.Sen o şefkat kollarını bana açıp, iyi geceler diyecektin.
O deniz kıyısındaki hani o tam seninle oturduğumuz taşın orası, evet işte oraya hep sevinçlerimi haykırmak için gelecektim sana. Bugün çok mutluyum, iyi ki varsın hayat diye haykıracaktım, kahkahalar atacaktık birlikte. Bilirsin seninle gülmeyi çok severdim. İlk sana anlatacaktım tüm sevinçlerimi, ilk üzüntülerimi paylaştığım gibi...
Olmadı. Yapamadım. Sen bana yanlış anlatıldın. Ben seni hep başka anladım. Sen hep açık sözlü oldun ben aldandım. Sen hep merttin, Gözü kara... Ben seni taşıyamadım.
Affedersin izin istemedim gülerken senden. Oysa bilemedin... Gülmelerim mutluluktan değil, acımı gizlemek içindi...
AFEDERSİN HAYAT! Senle başladım senle bitiremedim. Sana söz vermiştim tutamadım. Senle dolu olacaktı içim hep, oysa sen benden çoktan gittin... Sen canımı acıttın acı nedir bildim...
HAYAT AFEDERSİN! BEN DE SENDEN GİTTİM... SENİ BEKLEYEMEDİM..