Tek Gerçeğimdin..

Sensizliğimin bilmem kaçıncı günüydü . .



Onca zaman sonra sokaklara atmıstım kendmi


İcimdeki senle ilk seyahatim değildi ancak bu defa baskaydı sanki

Acımı zaman köreltmiş anılarım küflenmiş ama sen dipdiriydin.


Geride kalmayan TEK GERÇEĞİMDİN. .
Ayaklarımı yüreğimin sesine bıraktım gözümü actıgımda tamda ordaydım . .
Sensizliğe gözlerimi ilk actıgım yerde İstiklal´de
Tüm görkemiyle karsımda duruyordu aylarca zamandan sonra
İlkkez ordaydım ve caddeyle beraber senide yeniden keşfedicektim sanki . .
Kasımın soguna aldırmadan yürüyordum . .
Bıcak gibi keskin olan AYAZ ; senden kalan ve sen kokan atkıyla kesiliyodu. .
Üşüdükce ona sarılıyordum burnuma kenarda yapılan kestane kokularıda geldiği zaman
Değme keyfime ev samimiyetine bürünüyordu ortam . .
Düşünüyorum da bir türlü kısmet olmadı burda elele yürümek.
İstanbul´a nispet edercesine askımızı gösteremedik.
İstiklal de kabullenemezdi aşkla beni aynı karede cünkü o sadece yüzümdeki hüzne aşikâr. .
Yabancı gelirdik ikimiz yanyana ona. .
Hala yürüyordum o üstünden milyonların gecip gittiği her türlü manzaraya sahiplik eden caddeden
Ağır ağır ve sindire sindire. .
Yoklugunun zorluğunu yüzümden anlıyordu insanlar.
İcinin güzelliği yüzüne yansımıs derler ya büyüklerimiz
Öyle birseydik seninle biz. .
Seni sevmek önce içime işledi sonra acısı yüzüme sindi .
Gün gibi ortadaydı hersey herkes anlıyordu cektiği acıyı sen dısında.
Daha dürüst acık ve net olmak gerekirse ; kabak gibi meydandaydı terkedildiğim.
Ne yaptıgım makyaj işe yarıyor nede sahte gülüşlerim. .
Bu ayrılık bu hüzün öyle yer edindiki bende .
Evlat acısı gibi heran içimde bir yerlerde. .
Tarifinin mümkünü yok unutulması imkansız .
Acını gömmeye gelmiştm İSTİKLAL'e
Oda bir sen ekledi yüreğime.
Yavas yavaş tükeniyorum bu sevgiyle
Yavaş yavaş. .


- Josєpнiиє -

-Müge kara-